Belevenissen van een vakgek 5; Sterke verhalen
De kantine van het gemiddelde rioleringsbedrijf is een broedplaats van onzinverhalen. De één nog sterker als de ander.
Als ik het allemaal moet geloven zouden er ratten zo groot als herdershonden in kruipruimten moeten leven, die je naar je strot vliegen zodra je met je lamp naar binnen schijnt.
Vallen er metersdiepe sinkholes in tuinen, waar wel drie complete bedrijfsbussen in kunnen wegzakken.
Hangt er naar iedere doorspuitklus een centimeters dikke laag poep aan het plafond. Krijg je overal een hele slagroomtaart bij de koffie, heeft iedere klant minimaal drie wonderschone dochters in huis, die allemaal om je telefoonnummer vragen.
Ik was er gewoon te nuchter voor. Ik deed mijn werk, knikte eens vriendelijk, deed niet aan flirten of ik was te naïef om het door te hebben.
Tot ik op een goeie dag te maken kreeg met mijn eerste sterke verhaal, wat ik nooit aan iemand heb durven vertellen.
Ik kreeg een keukenverstopping in Voorburg door van de planning. Na drie keer te hebben aangebeld zonder reactie, belde ik het telefoonnummer dat op mijn opdrachtbon stond. Ik kreeg een geïrriteerde man aan de lijn, die me zei desnoods op de deur te bonken, omdat zijn vriendin gewoon thuis zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan.
Na twee minuten bonken klonk er een “jaja rustaagh” en werd de deur van het slot gedaan en op een kier gezet. Met twee handen vol machines en gereedschap duwde ik met mijn schouder de voordeur verder open. Terwijl ik zoals gewoonlijk begon met mijn beleefde groet, kwam ik dit keer niet verder dan “ Goedemorgen mev…”
Mijn adem stokte bij het feit dat ik een poedelnaakte dame van me af zag lopen en rechts een kamertje in zag schieten. “Laup maah doah naah de keukuh hoah, daar mot je zèn, ik trek effe wat an!”, sprak zij in plat Haags.
Ik had wat terug willen zeggen, maar er kwam geen woord meer uit mijn keel. Mijn mond sloeg droog, mijn kop gloeide rood op en mijn hart ging zo tekeer, dat je het op twee meter afstand kon horen bonken.
Ik dook zonder wat te zeggen links de keuken in. Recht tegenover de slaapkamerdeur, waar de dame in kwestie haar ‘nest’ aan het opmaken was. Voorovergebogen, in een veel te kort satijnen nachtjaponnetje, met haar derrière op mij gericht. Wat ik zag liet weinig aan de verbeelding over, maar dankbaar was ik wel voor het feit dat ze de moeite had genomen er een bijpassend vetertje onder aan te trekken.
Ze bestonden dus toch, dit soort schaamteloze wezens.
Ze had vast niet door, dat ze mijn adolescentische kop volledig op hol liet slaan. Ze was natuurlijk net wakker, veel te laat uit bed en ook nog blond.
Om te voorkomen dat ze mij zou kwalijk nemen dat ik met open mond, verstijfd van schrik naar haar bilpartij zat te gapen, trok ik de keukendeur achter me dicht. Ik stortte me direct op het leidingwerk in het gootsteenkastje. Het staat me niet helemaal helder bij, maar het zou zomaar kunnen dat ik hardop tegen mezelf heb geroepen; “Rustig Smit, hou je kop erbij!”
“Mot je Koffie?” Met één knie porde ze in mijn zij. Ik schoot van schrik uit het keukenkastje en ramde mijn kop tegen de onderkant van het aanrecht.
Meteen schoot ze te hulp. “Gaat ie?” Verschrikt draaide ik me om en zat vervolgens oog in oog met het voluptueuze, weinig bedekte decolleté van de dame in kwestie.
Ik slaakte een onverstaanbare karatekreet waarop Bruce Lee en Jackie Chan jaloers zouden zijn.
Even later zat ik stotterend en hakkelend op de bank met een icepack op mijn knar, tegenover deze blonde mannenverslindster aan de koffie. Ze was gelukkig zo vrij geweest om zichzelf te bedekken met een omslagdoek. Ze had waarschijnlijk zelf ook wel door dat het zo wel genoeg geweest was.
Heeft u ook een verstopte afvoer?
Trek wat aan en bel meteen:
Smit Riooltechniek
0798200284