Belevenissen van een vakgek 8; Over dubbeltjes en kwartjes.
De afgelopen jaren heeft het fenomeen ‘eerlijk delen’ me nogal bezig gehouden. En dan bedoel ik niet dat ik een socialist ben die tegen rijk en arm is. Een ondernemer die grote risico’s en verantwoordelijkheden draagt, mag het best goed hebben. Heel goed zelfs. Maar mag je jezelf alle credits toeschuiven als je succes hebt?
Een aantal jaar geleden, toen ik nog in loondienst was, sleepte ik een aanbesteding binnen, waaraan een jaarlijkse omzet hing van ongeveer € 800.000,-
Het meeste werk aan die aanbesteding, voerde ik thuis uit. In eigen tijd. Omdat ik een poging deed om iets te doen wat ik nooit eerder had gedaan. We wonnen de aanbesteding en de omzetten schoten met een ton per maand omhoog. De baas waande zich ‘binnen’, kocht een auto in de duurste uitvoering, liet zich letterlijk aankleden bij een dure merkwinkel, hing zijn werkkloffie in de wilgen en liep trots met grote stappen naast zijn te dure krokodillenleren schoenen.
En ik?
Ik moest het doen met een paar valse beloften en een kledingbon van € 150,00.
Toen ik mijn beklag deed bij een aantal ondernemers was de gemiddelde reactie; “Tja. Slim van hem. Het is toch ook zijn tent? Hij zet de juiste man op de juiste plek. Jij krijgt je bedankje toch steeds aan het einde van de maand?”
Ik zal je het verhaal van moedertje karma besparen voor wat betreft mijn oud werkgever. Het is niet best met ‘m afgelopen. Maar zijn handelen heeft me wel aan het denken gezet. Wat mag ik nu als vanzelfsprekend zien en wat niet?
Mag ik tegen maandelijks salaris verwachten dat een medewerker naast dat hij zijn werk goed uitvoert, ook speurt naar meerwerk? Dat hij een klant zo goed mogelijk adviseert om verrassingen en garantiegevallen te voorkomen? Dat hij een kladbokje of pen weggeeft, een kaartje achterlaat, of bij een makelaar naar binnen loopt om even te laten zien wat hij en ‘zijn bedrijf’ doen? Doen wat je moet doen, je schouders ophalen en om vier uur naar huis levert net zoveel op toch?
Is de dooddoener; “Het is ook jouw boterham”, nog wel van deze tijd? Levert die opmerking voldoende motivatie en inzet op? Kwam de volgende gedachte ooit bij mij op? “Oh, als ik nu een tandje harder loop, heeft de baas het goed en ik dus ook.” Welnee, dat salaris komt toch wel. Ik wil alleen geen gezeur en daarom doe ik wat ik moet doen.
Vanaf dag één dat ik collega’s kreeg, ben ik volledig transparant geweest. Over de omzetten, de kosten, de winsten, investeringen, leningen, maar ook wat de belastingdienst maandelijks en jaarlijks komt halen. Soms zie ik dan enthousiasme en leergierigheid. Soms ook verveelde gezichten, die juist opleven als ik vertel waar ik vandaan kom, welke dromen ik heb en waar ik mee bezig ben. Als ik vertel hoe ik mezelf soms over de kop loop. Dat ik soms slecht voor mezelf zorg en moeite heb om alles te overzien.
Ik heb uitgelegd dat ik werk aan een plan; het creëren van een zelfsturend team waarin ik geen baas ben, maar een coach. Waarin iedere medewerker de kans krijgt om zichzelf te ontwikkelen, door te mogen doen waar je goed in bent. Waar in onderling overleg een deel van de winst wordt uitgekeerd en een deel in budgetten voor verschillende afdelingen wordt verdeeld.
En terwijl ik onlangs achter mijn laptop werkte aan mijn plannen, schema’s, taakverdelingen en tijdsbestekken om het team als één geheel richting dit zelfsturende avontuur te coachen, werd ik toch nog ingehaald door de hardnekkige griepgolf van 2018. Daar waar ik ‘m al die tijd vóór was, struikelde ik door te veel en te lang werken, slecht eten, te weinig slapen, te weinig beweging en teveel kopzorgen. Ik moest de boel de boel laten en hopen dat het niet al te erg in de soep zou lopen.
Na een week kwam er een kaartje, met een cadeau. “Bram, heel veel beterschap van ons allemaal!”
Na ruim anderhalve week kwam ik voor t eerst op de zaak. Het bord met opdrachten was opgeruimd, omdat daar een ander systeem voor was bedacht. Een van de jongste buitendienstmannen, die af en toe help met offertes maken, had zichzelf een werkplek op kantoor toegekend. Hij was nu verantwoordelijk voor de werkvoorbereiding en het technisch ondersteunen van de buitendienst. De administratie was glad. De planning stond vol. De loods was opgeruimd, er stonden bloemetjes op de picknicktafel buiten. Mensen waren blij me weer te zien, maakten een praatje en gingen vervolgens verder met hun werk.
Afgelopen weekend kreeg ik een appje van onze jongste telg. Of hij de inlogcodes mocht van de Facebookpagina, zodat hij met zakelijk Instagram aan de slag kon. Want daar deden we te weinig mee naar zijn idee.
Talent, plezier, kansen, vertrouwen, dankbaarheid, bewondering, betrokkenheid.
Dat zijn de ingrediënten voor een zelfsturend team dat werkt aan één gezamenlijk doel:
‘Van iedere klant een tevreden fan maken!’
Ook fan worden?
079 8200284
info@smitriooltechniek.nl